Een bekend fenomeen is dat succes vele eigenaren kent. Als AZ dit jaar kampioen wordt zal er veel gediscussieerd worden of het nu coach van Gaal, spits X met zijn doelpunten, middenvelder Y met zijn briljante voorzetten of verdediger Z was met z´n snijdende tackels.
Het “geval AZ” is nog extra interessant omdat van Gaal vorig seizoen al was weggestuurd maar door de spelersgroep is behouden. Dus hoewel van Gaal een belangrijke bijdrage aan het succes zal leveren had het zomaar gekund dat hij er niet meer bij was geweest.
Een advertentie verkoper heeft mij ooit proberen uit te legen dat hij de belangrijkste medewerker van het bedrijf was omdat hij immers het geld verdiende. Sinds die tijd heb ik me regelmatig afgevraagd of bedrijven en sportteams nu zoveel verschillen. Er zijn allerlei prikkels bedacht om managers en medewerkers te stimuleren om goed te presteren.
Ultieme doel lijkt te zijn dat managers het geld van investeerders zien als hun eigen geld en er ook op dezelfde voorzichtige wijze mee omspringen. Bij bepaalde managers loopt dat echter wat uit de hand en zij zien het geld van de investeerders iets te letterlijk als hun eigen geld; ze plegen fraude of kennen zichzelf exorbitante bonussen toe. In hun ogen is dat ook volkomen terecht: zonder hen was er immers nooit zoveel geld verdiend.
Maar net als in de sport doen de echt goede managers het niet primair voor het geld. Uiteindelijk is het de liefde voor het werk en de eerzucht om het goed of beter te doen dan een ander die hen drijft. En wie gunt het van Gaal niet dat hij aan het eind van het seizoen met een brede glimlach en tranen in de ogen de schaal boven zijn hoofd kan heffen? Ze beseffen bovendien dat ze succes kunnen hebben omdat ze onderdeel zijn van een team met goede spitsen, middenvelders en verdedigers. Een team dat hen in staat stelt succesvol te zijn maar het hen bovenal ook gunt…
Wees de eerste om te reageren