Hulp vragen

Het vragen en vinden van hulp.

Het zoeken naar ondersteuning is voor sommigen moeilijk. Waarom is dat?

Dingen gaan niet altijd zoals we willen. Soms voelt het alsof het leven een opeenvolging van frustraties is, onderbroken door net genoeg successen om je aan te moedigen ’s ochtends uit bed te komen. En soms zijn daar niet eens genoeg successen voor. Je jongste kind is weer ziek. Je bent gepasseerd voor promotie – nogmaals. Het dak heeft nog een lek ontwikkeld. Je baas claimt de eer voor jouw idee en geeft jou de schuld als haar misleide implementatie implodeert. Je beste werk wordt onopgemerkt omdat de functies die er afhankelijk van zijn, zijn afgesneden. Je bonus dit jaar is de helft van wat je verwachtte – en je hebt al twee helften uitgegeven. Enzovoort.

Als de dingen niet op onze manier gaan, krijgen velen van ons het gewoon moeilijk. We vragen geen hulp. We zoeken geen vertrouwd oor om onze problemen te vertellen. We zoeken geen ondersteuning.

Dat is jammer, want zoals een van mijn leraren me heeft geleerd, is alles gemakkelijker met ondersteuning. Wanneer we ondersteuning hebben, hebben we toegang tot verschillende perspectieven. Wanneer onze focus ligt op onze frustraties, geeft ondersteuning ons de energie die we nodig hebben om onze successen duidelijker te zien. Ondersteuning biedt ons de tools die we nodig hebben om effectiever om te gaan met onze frustraties. Het maakt het leven leuker.

En voor velen van ons is ondersteuning gemakkelijk te vinden: een partner, vertrouwde vrienden, mentoren, coaches of therapeuten. En er zijn ook specialisten: voor juridische zaken, advocaten; voor de gezondheid zijn er artsen, tandartsen, chiropractors, fysiotherapeuten, personal trainers of voedingscoaches; voor geld en schulden zijn er financiële planners en kredietadviseurs. En er zijn groepen en netwerken voor schrijven, lezen, zoeken naar werk, therapie, gewichtsbeheersing en middelenmisbruik.

Dus waarom kiezen zoveel mensen ervoor om geen steun te zoeken? Nog meer raadselachtig: waarom realiseren zoveel mensen zich niet eens dat ze keuzes hebben? Hieronder een aantal belemmeringen bij het zoeken van hulp.

Gebrek aan informatie

Je denkt bijvoorbeeld: “Ik weet niets over ondersteuning of hoe het te krijgen;” “Ik zie niet hoe dat zal helpen;” “Ik geloof niet dat het zal helpen;” “Het is hopeloos, niemand kan me hiermee helpen.”

Deze berichten-naar-jezelf kunnen effectieve blokkades zijn voor elke actie. Ze kunnen zelfs acceptatie van wijs advies voorkomen. Als je op deze manier denkt, stel jezelf dan de vraag: “Als ik iets niet doe, hoe eindigt dit dan?” De antwoorden op die vraag zijn behoorlijk confronterend. Doe iets.

Gebrek aan aanmoediging

Sommige mensen krijgen niet genoeg aanmoediging om steun te zoeken. We zijn afhankelijk van familie, vrienden en anderen die we vertrouwen en moedigen ons aan om de juiste soort hulp te zoeken als we er zelf niet naar op zoek zijn.

Als je alleen door het leven alleen of met een paar vrienden, en de dingen zijn goed nu, dan is dat geweldig. Maar in het verleden heb je vast wel eens tegen problemen aangelopen. Zou het niet leuk geweest zijn om aanmoediging te ontvangen om in die tijd steun te zoeken? Als je op dit moment nog niet met veel andere mensen bent verbonden, is dit een goed moment om dit probleem op te lossen.

Taboes

Er zijn taboes verbonden aan het zoeken naar of zelfs accepteren van ondersteuning. Sommige vormen van ondersteuning worden gestigmatiseerd: psychotherapie en counseling zijn voorbeelden. Sommigen van ons zijn opgevoed om taai te zijn: “Ik moet altijd de kaarten spelen die ik heb gekregen en ik moet er zelf wel achter komen.” En velen van ons zijn opgevoed – en onderwezen op school – dat we “het alleen moeten doen”. Ondersteuning zoeken is vals spelen.

Ondersteuning zoeken of accepteren is geen valsspelen, omdat het leven geen academische test is. Het leven biedt uitdagingen. Het is aan ons om zo goed mogelijk te reageren op die uitdagingen met alle middelen en ondersteuning die we kunnen inzetten, inclusief ondersteuning van andere mensen. Er zijn taboes die bepaalde soorten ondersteuning verbieden, maar het zijn slechts taboes, geen wetten. Onthoud gewoon dat het moment kan zijn aangebroken om je te laten ondersteunen door iemand anders. Dat is de deal.

Gevoelens van ontoereikendheid

Wanneer we een taboe overtreden dat we volledig hebben geïnternaliseerd, kunnen we gevoelens van schaamte of ontoereikendheid ervaren. Voorbeeld: “Ik zou dit alleen kunnen doorkomen zonder de steun van iemand.” Een ander: “Ik wil geen therapeut zoeken, want als ik een aanspraak maak op mijn verzekering, kan het misschien teruggaan naar mijn werkgever.” Of de altijd populaire: “Wat een verliezer ben ik.”

Deze gevoelens creëren we zelf, hoewel het patroon voor het produceren van ervan dat waarschijnlijk niet is. Omdat we deze gevoelens zelf maken, kunnen we ze ook ongedaan maken. Het leren herkennen van deze gevoelens als consequenties van de internalisaties van de patronen van iemand anders is een goede eerste stap.

Wantrouwen

Een ander blok is gebrek aan vertrouwen. Om ondersteuning te krijgen van iemand, zelfs een professional als een therapeut of een advocaat, kan het nodig zijn de details van uw situatie openbaar te maken. Je zult iemand moeten vinden die je vertrouwt als je effectieve hulp wilt bij welke oplossing dan ook.

Zelfs nadat je iemand hebt gevonden waarvan je denkt dat je die kunt vertrouwen, kan het probleem dat je tegenkomt ingewikkelder zijn dan je nu beseft. Wanneer uw advocaat, therapeut of hulpverlener het probleem nastreeft, waar het ook leidt, kun je een gevoel van schroom krijgen. Vertrouw op je adviseur/ supporter. De kans is groot dat hij of zij op de goede weg is. Houd moed.

Gebrek aan middelen

Sommige vormen van ondersteuning kosten geld – geld dat je misschien niet hebt. Maar sommige vormen van ondersteuning zijn kosteloos verkrijgbaar. Als ze passen, put eerst de gratis uit.

Voor die vormen van ondersteuning die wel wat kosten, kun je nog steeds vragen om kortingen of vrijstellingen van kosten. Natuurlijk kan het daarom vragen in strijd zijn met een taboe, of gevoelens van ontoereikendheid creëren, of op een aantal van de items in deze lijst vastlopen.