Al jaren werkend in dynamische matrix organisaties vraag ik me dagelijks 2 dingen af:
- Is het normaal wat hier gebeurt?
- Kan het ook anders?
Wat betreft de 1e vraag is mijn conclusie inmiddels dat dergelijke organisaties in veel gevallen geplaagd worden door reorganisatie op reorganisatie. Dit in een poging om tot een doelmatiger en meer naar buiten gerichte organisatie te komen.
Het tegenovergestelde is over het algemeen het resultaat; de reorganisaties zorgen voor chaos en troebele organisatie structuren waarin uiteindelijk niet alleen de klanten maar ook de medewerkers zelf de weg niet meer kunnen vinden. Deze organisaties zijn na de reorganisatie veelal nog intern gerichter dan ervoor. Zie ook: Chaosdenken: Een nieuw paradigma voor organisaties?
Dan komen we dus bij vraag 2: Kan het ook anders?
Jaren geleden hoorde ik een verhaal van Peter Bootsma over “recursief proces management” (RPM). Zijn verhaal kwam kort samengevat neer op “gooi niet steeds de organisatie weer overhoop (kantelen naar de klant > organiseren naar disciplines > kantelen naar de klant; je blijft rollen…) maar gebruik “recursief proces management”. Recursief proces management organiseert wat valt tussen lijn en project organisaties. Theoretisch wat abstract, maar Peter liet zien dat de theorie zich vertaalde in praktische hulpmiddelen zoals templates.
Ik heb toen ik bij uitgeverij Samsom werkte tevergeefs getracht RPM te laten landen. Achteraf was mijn conclusie dat de abstracte theorie afschrikt. Dat verbaasde me ook want mijn analyse was dat RPM veel wegheeft van het voor uitgevers welbekende redactionele proces.
Jaren later, sadder and wiser, is mijn analyse over het probleem nog steeds hetzelfde maar denk ik bij oplossingen aan (nog?) simpeler en pragmatischer middelen; Reorganiseren, allemaal prima maar ga vooral:
Plannen, prioriteren, organiseren, evalueren.
En ja ik denk nog steeds dat hierbij theorieën als RPM en bijbehorende templates kunnen helpen.
Misschien is plannen, prioriteiten, organiseren en evalueren een prima methode om richting de klant te kantelen, maar simpelweg ‘doen’ oftewel ‘vraaggerichter acteren’ is het beste procesmanagement welke een organisatie kan hebben.
het perspectief houden tussen winstoogmerk en tevredenheid onder werknemers en vooral klanten. Balans dus.
Die enorme steen op het plaatje, drukt zwaar op enkele zandkorrels, maar de simpele techniek van verdeel en heers voorkomt dat hij wegzinkt……..
Hmm…..chaosdenken, da’s mijn specialisme, hoe vang ik de brainstorm in mijn hoofd in begrjpelijke taal. ik dacht iets, begon te typen….geen idee of het enig sense maakt.
Leuk blog. (understatement, i know!) 😉
M´n verhaal herlezend na deze reactie; Er zijn twee aspecten aan proces management;
1. Waar gaan we heen?
2. Hoe komen we daar?
Wat betreft het 1e punt kunnen “vraaggestuurd” en “kantelen naar de klant” helpen. Dat je daarbij in een moeras kunt belanden (wat is de vraag? wie is de klant?) is een verhaal voor een andere keer.
Punt dat ik wilde maken is: Organisaties reorganiseren om beter te weten “waarnaar toe” (om vraaggestuurd dan wel klant gericht te zijn) maar zijn door die reorganisaties niet meer in staat om “er te komen” ofwel te voorkomen dat de steen wegzinkt…
Die chaos moet je maar koesteren denk ik 🙂
hmmm…ik zal de chaos koesteren. Jij verwoord helderder wat ik wilde zeggen, maar daarom doe jij ook jouw werk en ik het mijne… 😉